Mapa topograficzna
Dla map topograficznych w skali 1:10 000 i mniejszych stosuje się jeden układ dla całego kraju „1992/19” (rys. 11), w systemie GRS 80. Jest on utworzony na podstawie matematycznie jednoznacznego przyporządkowania punktów powierzchni Ziemi odpowiednim punktom na płaszczyźnie według teorii odwzorowania kartograficznego Gaussa-Krügera.
Dla wyznaczania wysokości w systemie odniesień przestrzennych „1992” stosuje się system wysokości normalnych „Kronsztad 86”, w którym zostały określone wysokości punktów podstawowej i szczegółowej osnowy geodezyjnej kraju.
Układ „1992/19” określają następujące parametry:
- południk osiowy L = 19º długości geograficznej wschodniej,
- pas południkowy o szerokości obejmującej cały obszar kraju,
- współczynnik zmiany skali 0,9993 w południku osiowym (założenie to ma na celu równomierny rozkład zniekształceń liniowych, od –70 cm/km na południku środkowym do około +90 cm/km w skrajnych, wschodnich obszarach Polski) – rys. 12.
- punkt przecięcia się obrazu równika z obrazem południka osiowego otrzymuje współrzędną x = -5 300 000 m, a punkty leżące na południku osiowym współrzędną y = 500 000 m.
Ze względu na znaczne zniekształcenia liniowe układ nie jest rekomendowany do wielkoskalowych opracowań kartograficznych.
